W tym badaniu klinicznym przetestowaliśmy nowy lek, pozakonazol, w leczeniu przewlekłej choroby Chagasa. Niestety, pozakonazol nie wykazał skuteczności w tym celu, czego dowodzi odkrycie, że większość pacjentów leczonych lekiem wykazała obecność DNA T. cruzi w dalszych badaniach rt-PCR. Jednym z ograniczeń badań klinicznych, które próbują ocenić skuteczność trypanobójczych leków w przewlekłej chorobie Chagasa, jest brak ostatecznego testu w celu określenia skuteczności leczenia. Z tego powodu stosuje się zastępcze markery, takie jak detekcja DNA T. cruzi. Biorąc pod uwagę charakterystykę kinetyczną pasożyta, test PCR wydaje się być najdelikatniejszą i wykonalną techniką do tego celu, pomimo ograniczeń związanych z testem. W naszym badaniu nie używaliśmy wyników PCR jako miary skuteczności lub leczenia, ale używaliśmy ich tylko jako wskaźnika niepowodzenia leczenia. Negatywny wynik PCR może wskazywać jedynie na brak krążącego DNA w momencie pobierania krwi do badania.
Pozakonazol wykazał znaczną aktywność w mysich modelach ostrej i przewlekłej choroby Chagasa, 10,11, a efekt ten był możliwy do odtworzenia u ludzi; niestety jednak wykazano jedynie działanie tłumiące. Jest tylko jeden zgłoszony przypadek choroby Chagasa skutecznie leczonej pozakonazolem, ale przypadek ten był reaktywacją przewlekłej choroby.
Po drugim tygodniu leczenia, DNA T. cruzi było niewykrywalne we krwi wszystkich pacjentów, nawet tych, którzy otrzymywali mniejszą dawkę pozakonazolu, co wskazuje na działanie supresyjne tego leku. Efekt ten utrzymywał się do końca okresu leczenia, z wyjątkiem dwóch pacjentów otrzymujących małe dawki. Dlatego, pomimo niekorzystnego końcowego wyniku tego leczenia w naszym badaniu, możliwe jest, że inhibitory ergosterolu mogą być przydatne jako lek partnerski w przyszłych terapiach skojarzonych.
W modelach mysich dawka pozakonazolu była bezpośrednio związana ze skutecznością leku. Schemat dużych dawek pozakonazolu w naszym badaniu został wybrany w celu uzyskania największej ekspozycji zatwierdzonej u ludzi.32 Ponieważ koszt leku może stanowić istotne ograniczenie jego stosowania, uwzględniliśmy inną grupę, która otrzymała niższą dawkę leku. Wiadomo, że skuteczna dawka u gryzoni jest co najmniej 10 razy większa niż wymagana u ludzi. [33] Dlatego też włączono niską dawkę pozakonazolu, który otrzymał eksperymentalną, zmniejszoną dawkę. Chociaż dawka mogła mieć wpływ na odpowiedź na lek, nie było istotnych różnic w skuteczności między dwiema grupami pozakonazolowymi.
Ekspozycja na pozakonazol może być znacznie zmieniona przez przyjmowanie tłuszczu.34 Dlatego też włączono badanie farmakokinetyczne, aby upewnić się, że lek został przyjęty i wchłonięty prawidłowo
[więcej w: pokrowce antyroztoczowe, lewomepromazyna, przeszczep chondrocytów ]
Powiązane tematy z artykułem: lewomepromazyna pokrowce antyroztoczowe przeszczep chondrocytów
W tym badaniu klinicznym przetestowaliśmy nowy lek, pozakonazol, w leczeniu przewlekłej choroby Chagasa. Niestety, pozakonazol nie wykazał skuteczności w tym celu, czego dowodzi odkrycie, że większość pacjentów leczonych lekiem wykazała obecność DNA T. cruzi w dalszych badaniach rt-PCR. Jednym z ograniczeń badań klinicznych, które próbują ocenić skuteczność trypanobójczych leków w przewlekłej chorobie Chagasa, jest brak ostatecznego testu w celu określenia skuteczności leczenia. Z tego powodu stosuje się zastępcze markery, takie jak detekcja DNA T. cruzi. Biorąc pod uwagę charakterystykę kinetyczną pasożyta, test PCR wydaje się być najdelikatniejszą i wykonalną techniką do tego celu, pomimo ograniczeń związanych z testem. W naszym badaniu nie używaliśmy wyników PCR jako miary skuteczności lub leczenia, ale używaliśmy ich tylko jako wskaźnika niepowodzenia leczenia. Negatywny wynik PCR może wskazywać jedynie na brak krążącego DNA w momencie pobierania krwi do badania.
Pozakonazol wykazał znaczną aktywność w mysich modelach ostrej i przewlekłej choroby Chagasa, 10,11, a efekt ten był możliwy do odtworzenia u ludzi; niestety jednak wykazano jedynie działanie tłumiące. Jest tylko jeden zgłoszony przypadek choroby Chagasa skutecznie leczonej pozakonazolem, ale przypadek ten był reaktywacją przewlekłej choroby.
Po drugim tygodniu leczenia, DNA T. cruzi było niewykrywalne we krwi wszystkich pacjentów, nawet tych, którzy otrzymywali mniejszą dawkę pozakonazolu, co wskazuje na działanie supresyjne tego leku. Efekt ten utrzymywał się do końca okresu leczenia, z wyjątkiem dwóch pacjentów otrzymujących małe dawki. Dlatego, pomimo niekorzystnego końcowego wyniku tego leczenia w naszym badaniu, możliwe jest, że inhibitory ergosterolu mogą być przydatne jako lek partnerski w przyszłych terapiach skojarzonych.
W modelach mysich dawka pozakonazolu była bezpośrednio związana ze skutecznością leku. Schemat dużych dawek pozakonazolu w naszym badaniu został wybrany w celu uzyskania największej ekspozycji zatwierdzonej u ludzi.32 Ponieważ koszt leku może stanowić istotne ograniczenie jego stosowania, uwzględniliśmy inną grupę, która otrzymała niższą dawkę leku. Wiadomo, że skuteczna dawka u gryzoni jest co najmniej 10 razy większa niż wymagana u ludzi. [33] Dlatego też włączono niską dawkę pozakonazolu, który otrzymał eksperymentalną, zmniejszoną dawkę. Chociaż dawka mogła mieć wpływ na odpowiedź na lek, nie było istotnych różnic w skuteczności między dwiema grupami pozakonazolowymi.
Ekspozycja na pozakonazol może być znacznie zmieniona przez przyjmowanie tłuszczu.34 Dlatego też włączono badanie farmakokinetyczne, aby upewnić się, że lek został przyjęty i wchłonięty prawidłowo
[więcej w: pokrowce antyroztoczowe, lewomepromazyna, przeszczep chondrocytów ]
Powiązane tematy z artykułem: lewomepromazyna pokrowce antyroztoczowe przeszczep chondrocytów