Do nauczyciela, z chwila, gdy takie problemy odkryje, nalezy decyzja, jak ma zaradzic trudnosciom dziecka

Do nauczyciela, z chwilą, gdy takie problemy odkryje, należy decyzja, jak ma zaradzić trudnościom dziecka. Musi zdecydować, czy dysponuje dostateczną ilością czasu na efektywną interwencję, czy właściwe ułatwienia (tj. psychologiczne służby pomocy dziecku, szkolni psychologowie lub szkolni asystenci społeczni) są dostępne w przypadku, gdy należy skierować dziecko dla zapewnienia mu dalszej pomocy, a wreszcie czy jego interwencja nie wprowadzi zakłócenia i czy nie będzie źle zrozumiana. Czasem najlepiej jest nie wtrącać się do wysiłków dziecka walczącego o zachowanie nieco zagrożonej równowagi psychicznej wobec ścierających się sił i wypadków w jego życiu. Jak już podkreślaliśmy poprzednio, nawet dzieci bardzo źle traktowane przez rodziców wykazują ogromną w stosunku do nich lojalność. Dawniej uważaliśmy, że najlepszą polityką jest zabrać dziecko z domu, gdzie ma nieodpowiednie warunki, ale obecnie coraz bardziej jesteśmy skłonni dążyć do utrzymania rodziny, próbując stworzyć zdrowsze stosunki wewnątrz domu rodzinnego. Dlatego też najlepiej jest, gdy nauczyciel, który pragnie dopomóc dziecku w jego emocjonalnych trudnościach, postępuje ostrożnie i z wielkim taktem. Jeżeli dziecko ma kłopoty z pracą lub przystosowaniem się do życia w szkole, rola nauczyciela rysuje się wyraźniej, bo jest on niejako uprawniony do ingerencji, chociaż najlepiej jest w takich warunkach postępować powoli i ostrożnie. [patrz też: nzoz medicus, mezobotox, anestezjologia i ratownictwo ]

Do nauczyciela, z chwilą, gdy takie problemy odkryje, należy decyzja, jak ma zaradzić trudnościom dziecka. Musi zdecydować, czy dysponuje dostateczną ilością czasu na efektywną interwencję, czy właściwe ułatwienia (tj. psychologiczne służby pomocy dziecku, szkolni psychologowie lub szkolni asystenci społeczni) są dostępne w przypadku, gdy należy skierować dziecko dla zapewnienia mu dalszej pomocy, a wreszcie czy jego interwencja nie wprowadzi zakłócenia i czy nie będzie źle zrozumiana. Czasem najlepiej jest nie wtrącać się do wysiłków dziecka walczącego o zachowanie nieco zagrożonej równowagi psychicznej wobec ścierających się sił i wypadków w jego życiu. Jak już podkreślaliśmy poprzednio, nawet dzieci bardzo źle traktowane przez rodziców wykazują ogromną w stosunku do nich lojalność. Dawniej uważaliśmy, że najlepszą polityką jest zabrać dziecko z domu, gdzie ma nieodpowiednie warunki, ale obecnie coraz bardziej jesteśmy skłonni dążyć do utrzymania rodziny, próbując stworzyć zdrowsze stosunki wewnątrz domu rodzinnego. Dlatego też najlepiej jest, gdy nauczyciel, który pragnie dopomóc dziecku w jego emocjonalnych trudnościach, postępuje ostrożnie i z wielkim taktem. Jeżeli dziecko ma kłopoty z pracą lub przystosowaniem się do życia w szkole, rola nauczyciela rysuje się wyraźniej, bo jest on niejako uprawniony do ingerencji, chociaż najlepiej jest w takich warunkach postępować powoli i ostrożnie. [patrz też: nzoz medicus, mezobotox, anestezjologia i ratownictwo ]